Ja teraz będę mieć do przeczytania Syzyfowe Prace i słyszałam opinie, że jest straszne nudne i takie tam... Zobaczę. Pewnie skończy się na tym, że wypożyczę, ale i tak przeczytam streszczenie. Ciekawe czy jest ekranizacja... xD

A moja mama dziś do mnie, bo zaczęłyśmy rozmawiać o lekturach. Że jakie były zemną problemy jak Anie z Zielonego Wzgórza miałam przeczytać xD I że ona mnie nie rozumie, bo kiedyś to wszystkie dziewczynki się tym pasjonowały xD Pamiętam, że miałam fajną polonistę. Która stwierdziła, że chłopcy tego nie lubią i ona im pozwala obejrzeć ekranizacje xD Na co ja potem stwierdziłam, że też obejrzę ekranizacje, bo jestem za równouprawnieniem XD No ale jakoś takie książki mnie niezbyt interesują...

Hmm... Uwielbiałam lektury. Z czasem lubiłam nawet te, które na początku wydawały się okropnie nudne i beznadziejne. W ogóle wielkim maniakiem książek jestem, więc co się dziwić. To znaczy byłam. Nie wiem co się stało, ale liceum zabiło we mnie pasję czytania. Nie pamiętam kiedy ostatni raz miałam w rękach zwykłą książkę, a co dopiero lekturę... Głownie jadę na streszczeniach, czasami nawet ich nie czytam. Okropność. Ale z tego co pamiętam ostatnią fascynującą lekturą był Potop, a wcześniej Krzyżacy. Całkiem nieźle czytało się też Makbeta. I oczywiście niezapomniane Kamienie na szaniec, które wspominam za każdym razem i obiecuję sobie kupić jeden egzemplarz, żeby mieć pod ręką. Ani z Zielonego Wzgórza przeczytałam tylko jeden tom, ale widziałam wszystkie filmy, więc nie jest tak źle, wiem co się stało. Myślę, że jej dziwność mnie zabijała i to dlatego nie byłam w stanie dokończyć... *zerka na Kordian czający się na półce* Nie tknę tego...